Οι άντρες που έχουν κάνει σεξ, έκαστος, με μια… κοινότητα γυναικών.
Λένε ότι ο μέσος άνθρωπος ξοδεύει το 1/3 της ζωής του στο κρεβάτι, για να κοιμηθεί (μόνο). Υπάρχουν φυσικά και άνθρωποι, που δεν ανήκουν στον κλασικό και βαρετό μέσο όρο και ξοδεύουν περισσότερο χρόνο στο κρεβάτι, στον καναπέ, στο πίσω μέρος μιας λιμουζίνας, στα παρασκήνια μιας συναυλίας κ.ο.κ. όχι φυσικά για να ξαποστάσουν αλλά για να νιώσουν την ηδονή ξανά και ξανά.
Αυτοί είναι οι πολύ-εραστές, οι ακατάπαυστες ερωτικές μηχανές που σύμφωνα με τα λεγόμενά τους και τις «επίσημες» καταγραφές βιογράφων τους και λοιπών παρατρεχάμενων, έχουν πλαγιάσει με τουλάχιστον μια μικρή… κοινότητα γυναικών ο καθένας τους.
Οι άντρες που ζηλεύουν οι άντρες, οι άντρες που περιφρονούν τα καλά κορίτσια αλλά υποσυνείδητα τους ποθούν, οι άντρες που μοιράζουν το γενετικό τους υλικό σε όσο περισσότερες θηλυκές υπάρξεις…
Εξάλλου όπως και στο μέγεθος, ούτε και ο αριθμός μετράει!
Τζακ Νίκολσον
Θρύλος του κινηματογράφου, ένα απόλυτο είδωλο. Όταν όμως πρόκειται για γυναίκες, ο 77χρονος φαίνεται πως είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Και ποιος δε γέλασε όταν ο αγέραστος (όχι ανέραστος) Τζακ φλέρταρε με την 24χρονη Τζένιφερ Λόρενς στα Όσκαρ του 2013. Η νικήτρια του Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου προσέλκυσε το ερωτικό ενδιαφέρον του Νίκολσον o οποίος αφού την πλησίασε της είπε με νόημα ότι του θύμιζε έναν παλιό έρωτά του... Αν και δεν έχει κρατήσει τον ακριβή αριθμό των κατακτήσεών του, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αυτές ξεπερνούν τις 2.000.
Όταν μάλιστα ρωτήθηκε σε πόσα παιδιά θα μπορούσε να ήταν πατέρας είπε κάποτε, «Θα μπορούσαν να είναι 9.000 το μόνο που ξέρω,... ζούσα τόσο ελεύθερα! Οι γυναίκες δεν ήταν ποτέ αρκετές για μένα. Υπήρχαν μέρες που πήγαινα στο κρεβάτι με τέσσερις ή περισσότερες. Αλλά καμία από αυτές δεν μπόρεσαν να πάρουν την ελευθερία μου. Μέχρι το τέλος των ημερών μου, θα παραμείνω εργένης!».
Σάιμον Κόουελ
Ο ταλαντούχος κύριος Κάουελ, ο κραταιός άντρας της εταιρείας τηλεοπτικών παραγωγών Syco, έχει ανοιχτά παραδεχτεί ότι έχει κοιμηθεί με πάνω από 2.000 γυναίκες, χάρη στις άγριες ημέρες των πάρτι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 και του '90. Αν και πραγματικά έχει αποκατασταθεί και είναι πατέρας ενός παιδιού, για ένα μεγάλο διάστημα έβγαινε ραντεβού και με μια διαφορετική γυναίκα κάθε εβδομάδα. «Μου αρέσουν οι γυναίκες. Απλά μου αρέσουν. Μου αρέσει το φλερτ και μου αρέσει να τις ακούω. Οι άντρες θα πουν ότι τους αρέσουν οι γυναίκες, αλλά για εμένα οι καλύτεροι μου φίλοι είναι (τι άλλο;) οι γυναίκες», είχε πει κάποτε. Τζέντλεμαν!
Χιου Χέφνερ
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο ιδρυτής του Playboy έχει κοιμηθεί με πάρα, πάρα πολλές κυρίες. Αλλά δεν είναι αρκετά σίγουρος για τον ακριβή αριθμό όσων έχουν αναταράξει τα σεντόνια του κρεβατιού του όλα αυτά τα χρόνια. «Σταμάτησα να τις μετράω εδώ και πολύ καιρό», είπε. «Δεν έχω σκεφτεί τη ποσότητα, αλλά περισσότερο έχει σημασία η ποιότητα». Σε μια άλλη συνέντευξη, ο 88χρονος και πιο… μισητός άντρας για τους κοινούς θνητούς του φύλου του, είχε εξομολογηθεί κάποτε: «Έχω κοιμηθεί με χιλιάδες γυναίκες, και όλες εξακολουθούν και τους αρέσω».
Τζιν Σίμονς
Αν αλλάζαμε το τρίπτυχο «sex, drugs n’ Rock n Roll», στην περίπτωση του Τζιν Σίμονς θα ήταν «sex, sex και περισσότερο sex». Ο μπασίστας των Kiss, δεν είναι τυχαίο ότι έχει το παρατσούκλι Dr. Love, μιας και ο εκτιμώμενος αριθμός γυναικών που «εκτίμησαν» το ταλέντο του, είναι περίπου 4.600. Και ο 65χρονος σήμερα ρόκερ με το βαμμένο μαύρο μαλλί, είναι αρκετά υπερήφανος. «Δεν έχω ακούσει κανένα παράπονο. Κι αυτό γιατί είμαι πολύ ντόμπρος μαζί τους. Δε λέω ψέματα, όπως συνήθως κάνουν οι άντρες. Θα πω σε ένα κορίτσι ότι μου αρέσει και ότι την ποθώ, θα την πω δηλαδή στα ίσα: "Θέλω την αδελφή σου και τη μαμά σου"».
Τσάρλι Σιν
Είναι γνωστό ότι ο αμερικανός ηθοποιός είναι το απόλυτο φαβορί για το ρόλο του «αλήτη». Δεν έκρυψε ποτέ την εκτίμησή τους για τις στάρλετ του πορνό-μάλιστα συζεί ή τέλος πάντων συζούσε-, με τρεις πορνοστάρ-, και ότι έχει «φιλοξενήσει» στην αγκαλιά του περισσότερες από 5.000 υπάρξεις. Σε συνέντευξη που παραχώρησε πάντως στο Playboy, ο ... πλεϊμπόι Σιν αποκάλυψε ότι το να κοιμάται κανείς με πόρνες δεν είναι και τόσο συναρπαστικό. «Είναι δύσκολο….», είπε ο τακτικότατος πελάτης της γνωστής μαντάμ του Χόλιγουντ, Χάιντι Φλέις.
Γουόρεν Μπίτι
Ο ρέκορντμαν, η ακούραστη μηχανή του σεξ! Ο ηθοποιός σύμφωνα με την καταμέτρηση που έκανε στη βιογραφία του, «Σταρ: Πώς ο Γουόρεν Μπίτι αποπλάνησε την Αμερική», βρήκε ότι έχει... αποπλανήσει τουλάχιστον 12.775 ερωμένες παρακαλώ! Ο 77χρονος σήμερα καλλιτέχνης, που απολαμβάνει πλέον τη ζωή στο πλευρό της γυναίκας του Ανέτ Μπένινγκ από το 1992, έχει ξελογιάσει και πολλές διασημότητες ανάμεσα στις οποίες η Τζέιν Φόντα, η Μαντόνα, η Νταϊάν Κίτον και η Τζούλι Κρίστι.
Πάντως, ο κύριος Μπίτι, δεν ήταν πάντα τόσο εκλεκτικός: «Κάποια από τα κορίτσια δεν ήταν καν ελκυστικά. Κάποιες ήταν παχουλές, άλλες είχαν μουστάκι, σπιράκια, ελιές ή άλλες ατέλειες», είχε πει κάποτε.
Γουίλτ Τσάμπερλεϊν
Ο αείμνηστος αθλητής που είχε ύψος 2,16 μ., και συχνά τον αποκαλούσαν «Γουίλτ ο ξυλοπόδαρος», στην 14χρονη καριέρα του στο NBA, σημείωσε 31.419 πόντους. Θέλετε κι άλλο; Ο σπουδαίος αυτός μπασκετμπολίστας της δεκαετίας του 60' και του 70', είχε καταφέρει να σκοράρει 100 πόντους σε ένα παιχνίδι! Ο αθλητής των τρελών ρεκόρ, «σκόραρε» εξίσου θεαματικά και εκτός γηπέδων με τον αριθμό των κατακτήσεών του να κινδυνεύει να ξεπεράσει αυτόν των πόντων στο γήπεδο!
Ο ασυναγώνιστος και αχόρταγος Γουίλτ, έχει συγγράψει τέσσερα βιβλία, ένα από αυτά είναι και το «A View From Above», στο οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, αναφέρει ότι είχε κοιμηθεί με 20.000 διαφορετικές γυναίκες στη ζωή του.
Φιντέλ Κάστρο
Σεξ και επανάσταση! Το 2008 η εφημερίδα New York Post ανέφερε ότι ο ιστορικός ηγέτης της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο έχει κοιμηθεί με περισσότερες από 35.000 γυναίκες. «Κοιμόταν με τουλάχιστον δύο γυναίκες την ημέρα για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες - μια για μεσημεριανό γεύμα και μια για δείπνο», δήλωσε πρώην αξιωματούχος του Κάστρο σε μια συνέντευξη με το σκηνοθέτη Ίαν Χαλπερίν. Μύθος ή αλήξθεια;
Χούλιο Ιγκλέσιας
Το επίθετό του στα Ισπανικά σημαίνει «εκκλησία», αλλά ο παγκοσμίου φήμης τραγουδιστής δεν ήταν τόσο θεοφοβούμενος. Ο… αμαρτωλός λατίνος, «εξομολογήθηκε» στο κρεβάτι του περί τις 3.000 γυναίκες (ο αριθμός στρογγυλοποιείται πάντα!), αλλά όπως ο ίδιος έχει πει ο αριθμός αυτός μπορεί να είναι απλά πολύ… σεμνός! «Ίσως γιατί σταμάτησα να μετράω από το 1976, οπότε δεν υπολογίστηκαν οι υπόλοιπες!», είπε σε συνέντευξή του και τους άφησε όλους άφωνους…
Ράσελ Μπραντ
Ηθοποιός, συγγραφέας, ραδιοφωνικός παραγωγός, κωμικός, ακτιβιστής. Ε πώς στο καλό προλαβαίνει και είναι και εραστής και μάλιστα από εκείνους που υπερηφανεύονται για τις αναρίθμητες κατακτήσεις τους! Ο Βρετανός κύριος, πρώην σύζυγος της ποπ τραγουδίστριας Κέιτι Πέρι, φέρεται- σύμφωνα με δικούς του ισχυρισμούς-, να έχει ανταλλάξει λόγια πόθου με πάνω από 2.000 κορίτσια. Μετρήστε: Κέιτ Μος, Τερέσα Πάλμερ, Σάντι Φροστ, Κούρτνεϊ Λοβ, Χόλι Μάντισον, Τζέρι Χάλιγουελ, Κέιτι Πέρι… (φυσικά δε χωράνε και οι 2.000). Και είναι μόλις 39 ετών…
Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Δείτε τι συνέβη στον κόσμο μέσα από το φωτογραφικό φακό.
Χρώματα, πάθος, δάκρυα, προσπάθεια, επιβίωση, χαρά, πόνος.
Αν μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις τότε σίγουρα δεν χρειάζονται πολλά λόγια για τις παρακάτω φωτογραφίες.
Σε 10 εικόνες συμπυκνώνονται όσα έγιναν στον κόσμο την εβδομάδα που πέρασε.
Δείτε πως κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός του Reuters τα γεγονότα που συνέβησαν στον κόσμο τις τελευταίες επτά ημέρες.
Λονδίνο, Μ. Βρετανία: Η αποθέωση του κιτς
Οι φανατικοί θαυμαστές της δούκισσας του Κέιμπριτζ Κέιτ Μίντλετον και της βασιλικής οικογένειας έχουν «στρατοπεδεύσει» έξω από το νοσοκομείο St. Mary's Hospital, στο δυτικό Λονδίνο. Σημαιάκια, καπελάκια και αμφιέσεις με πολύ χρώμα έχουν διακοσμήσει τους δρόμους γύρω από το νοσοκομείο για να τιμήσουν τη γέννηση του βασιλικού μωρού.
Ρώμη, Ιταλία. Ένας απροσδόκητος εισβολέας
Την ώρα που η Ολυμπία έκανε την καθιερωμένη πτήση της πάνω από το Ολίμπικο συναντήθηκε στον αέρα με έναν απρόσμενα «εισβολέα». Η μασκότ της Λάτσιο δέχτηκε επίθεση από ένα κοράκι καθώς ετοιμαζόταν να προσγειωθεί στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου, κάνοντας τους φιλάθλους να ερμηνεύσουν τον οιωνό ως σημάδι ότι η αναμέτρηση με την Κιέβο Βερόνα δεν θα ήταν εύκολη…
Κατμαντού, Νεπάλ. Μία ασύλληπτη τραγωδία
Χιλιάδες θύματα, τεράστιες καταστροφές, θλίψη, πόνο και αμέτρητους άστεγους άφησε πίσω του ο σεισμός της 25ης Απριλίου στο Νεπάλ. Η εικόνα του άψυχου σώματος αυτού του άντρα ανάμεσα στα συντρίμμια συγκλονίζει και συμπυκνώνει όλη την τραγωδία που έφερε μαζί του ο Εγκέλαδος…
Βατικανό, Ιταλία. Χειροτονία σε επιβλητική τελετή
Σε μια επιβλητική τελετή στο Βατικανό, ο Πάπας Φραγκίσκος χειροτόνησε 19 νέους καρδιναλίους.
Βουδαπέστη, Ουγγαρία. Πήραν τα ποδήλατα στα χέρια
Εκατοντάδες ποδηλάτες στη Βουδαπέστη σήκωσαν ψηλά τα ποδήλατά τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την έλλειψη υποδομών και ποδηλατοδρόμων στην πόλη.
Λίμα, Περού. Ελπίδα ζωής
Τα μόλις μερικών ημερών κοριτσάκια Milena Alexandra and Emily που γεννήθηκαν έφτασαν την περασμένη εβδομάδα στην πρωτεύουσα του Περού, όπου θα επιβληθούν σε εγχείρηση για να διαχωριστούν.
Σεβίλλη, Ισπανία. Κοντά στον θάνατο
Πολύ κοντά στο θάνατο έφτασε ένας ταυρομάχος στην Ισπανία όταν είδε τον ταύρο να τον καρφώνει, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του.
Τζαλαλαμπάντ, Αφγανιστάν. Οπιούχες παπαρούνες στα βάθη της Ασίας
Το Αφγανιστάν είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός οπίου στον κόσμο, με την παραγωγή να μεγαλώνει συνεχώς. Οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για περίπου 100 χιλιάδες νεκρούς εξαιτίας του φυτού το οποίο απεικονίζονται να μαζεύουν μικρά παιδιά στα βάθη του Αφγανιστάν.
Αγκαρτάλα, Ινδία. Σύγχρονη δουλεία
Ημέρες Πρωτομαγιάς και ο φακός του Reuters αποτύπωσε μια εικόνα από άλλη εποχή. Μια φωτογραφία που υπενθυμίζει τα χαμένα εργατικά δικαιώματα σε όλο τον κόσμο για τα οποία δόθηκαν μάχες.
Σαν Σαλβαδόρ, Ελ Σαλβαδόρ. Χορός και χρώμα στην Κεντρική Αμερική
Εντυπωσιακά body paintings, μουσική και χορός έντυσαν τις εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Μέρα Χορού.
Βαλτιμόρη, ΗΠΑ. Οργή και χάος
Η Βαλτιμόρη κάηκε ξανά. Η οργή λαού ξεχείλισε, η κυκλοφορία απαγορεύτηκε και οι κουκουλοφόροι βγήκαν στους δρόμους για να χαρίσουν στους φωτορεπόρτερ νυχτερινά καρέ από τον νέο ξεσηκωμό κατά της αστυνομικής βίας στις ΗΠΑ.
Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Το πρώτο σχέδιο μαζικής εξόντωσης ενός έθνους που έλαβε χώρα στον 20ό αιώνα - Σκληρές εικόνες.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την ημέρα που εκδόθηκε το ιστορικό πόνημα για την αρμενική τραγωδία του 1915 του Χασάν Τζεμάλ, γνωστού τούρκου αρθρογράφου και συγγραφέα.
Η ιδιαιτερότητα εδώ είναι ότι ο Τζεμάλ είναι εγγονός του Τζεμάλ Πασά, ενός εκ της ζοφερής τριανδρίας των πασάδων -Τζεμάλ, Εμβέρ και Ταλαάτ- που κυβέρνησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία στα χρόνια των Βαλκανικών Πολέμων και του Α’ Παγκοσμίου και ήταν οι βασικοί πρωτεργάτες στην ενορχήστρωση της γενοκτονίας. Ο παππούς Τζεμάλ δολοφονήθηκε στην Τιφλίδα το 1922 από τον Αρμένιο Στεπάν Τζαγικιάν, στο πλαίσιο του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών της Αρμενικής Επαναστατικής Ένωσης κατά των πρωταιτίων της θηριωδίας που θα γινόταν γνωστό ως «Επιχείρηση Νέμεσις».
Ο Χασάν Τζεμάλ εξηγεί τους λόγους που τον ώθησαν στη συγγραφή ενός τέτοιου αμφιλεγόμενου στην πατρίδα του βιβλίου ήδη από τον πρόλογο: «Πώς μπορούμε να προχωρήσουμε προς το μέλλον χωρίς να αντιμετωπίσουμε τα δυσάρεστα γεγονότα του παρελθόντος; Δεν είναι δυνατόν να αγνοήσουμε αυτό τον πόνο. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε το σήμερα που ζούμε να είναι δέσμιο του παρελθόντος. Η θλίψη του 1915 δεν είναι υπόθεση του παρελθόντος, αλλά σημερινή. Μπορούμε να κατακτήσουμε την ειρήνη μόνον όταν αποδεχθούμε την ιστορία, αλλά την πραγματική ιστορία, όχι μια ιστορία επ-νοημένη και παραποιημένη σαν τη δική μας».
Η ιστορική μαρτυρία του εγγονού ενός εκ των ζοφερών εκτελεστών του πλάνου για την αρμενική εθνοκάθαρση παραμένει ζωτικής σημασίας σε μια χώρα που συνεχίζει να υποστηρίζει με επιμονή ότι οι εκτοπίσεις των Αρμενίων το 1915 δεν ήταν μέρος ενός καλοσχεδιασμένου σχεδίου γενοκτονίας, αλλά μια οργανωμένη μεταφορά και επανεγκατάσταση πληθυσμών. Το μόνο που λείπει από την ιστορική παραχάραξη είναι το γεγονός ότι δεν έχουν καταφέρει να παρουσιάσουν μέχρι σήμερα στην ανθρωπότητα με πειστικό τρόπο τι απέγιναν οι «εκτοπισθέντες».
Κι αυτό γιατί 1,5 εκατομμύριο περίπου άνθρωποι (σε σύνολο 3 εκατ. Αρμενίων που διαβιούσαν στα ανατολικά κυρίως της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) σκοτώθηκαν από μαχαίρι ή από τις κακουχίες στα καταναγκαστικά έργα, κάηκαν μαζικά ζωντανοί, πνίγηκαν στη Μαύρη Θάλασσα και τον Ευφράτη ή χάθηκαν στην έρημο της Συρίας, στις αναγκαστικές «πορείες θανάτου» που τους επέβαλε η πολιτική των Νεότουρκων.
Η πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα, με τη συστηματική εξόντωση της χριστιανικής μειονότητας από τις οθωμανικές αρχές, υπήρξε ο προάγγελος του εβραϊκού ολοκαυτώματος κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς ο ίδιος ο Χίτλερ (που γνώριζε καλά τα τεκταινόμενα από τη γερμανική εμπλοκή στην αρμενική εθνοκάθαρση) δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει την επιβεβλημένη λήθη της τραγωδίας των Αρμενίων ως άλλοθι για τα δικά του ζοφερά πλάνα: από τη στιγμή που το Βερολίνο όχι μόνο γνώριζε ακριβώς (όπως μαθαίνουμε από τα διπλωματικά αρχεία του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών της περιόδου 1915-1918) τα όσα τρομερά συνέβαιναν στον αρμενικό πληθυσμό εντός της αυτοκρατορίας, μετά την απόφαση του Ταλαάτ Πασά για την ομαδική «μετεγκατάστασή» τους, αλλά και στραγγάλισε αποφασιστικά κάθε προσπάθεια να παρεμποδιστεί η γενοκτονία, δικαιούνταν ο Χίτλερ να αναρωτηθεί το 1939 «Ποιος μιλάει σήμερα για τον αφανισμό των Αρμενίων;», υπαινισσόμενος ότι και το ολοκαύτωμα του εβραϊκού πληθυσμού της Ευρώπης θα περνούσε στα ψιλά της Ιστορίας.
Αν και ο παράφρονας δικτάτορας που αιματοκύλησε την Ευρώπη είχε για μια ακόμη φορά άδικο, καθώς η ιστορία τον διέψευσε. Κανείς δεν έχει ξεχάσει την αρμενική τραγωδία και πάντα θα μνημονεύεται ως μια από τις μελανότερες σελίδες του 20ού αιώνα, ένα μνημείο θηριωδίας, κτηνωδίας, μισαλλοδοξίας αλλά και εθνικιστικής έξαρσης.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι εντολές του εγκεφάλου της αρμενικής εκστρατείας αντιποίνων «Επιχείρηση Νέμεσις» προς τον εκτελεστή του Ταλαάτ Πασά ήταν ρητές. Ήταν στις 15 Μαρτίου 1921 στο Βερολίνο όταν μια ομάδα νεαρών Αρμενίων εκτέλεσε μέρα μεσημέρι καταμεσής των περαστικών τον Νο 1 πρωταίτιο της γενοκτονίας, τον πρώην μεγάλο βεζίρη και υπουργό Εσωτερικών της Υψηλής Πύλης το 1915, Ταλαάτ Πασά. Ο ενορχηστρωτής της Αρμενικής Επαναστατικής Ένωσης, Σαχλάν Ναταλί, διέταξε τον εκτελεστή του διαβόητου τούρκου υπουργού, Σοχομόν Τεχλιριάν, «μόλις τινάξεις στον αέρα το κρανίο του υπ’ αριθμόν 1 δολοφόνου του έθνους, δεν θα προσπαθήσεις να ξεφύγεις. Θα μείνεις εκεί, θα βάλεις το πόδι σου πάνω στο πτώμα του και θα παραδοθείς στους αστυνομικούς που θα έρθουν να σου περάσουν χειροπέδες».
Όπως ξέρουμε, ο Τεχλιριάν δικάστηκε και αθωώθηκε για την εν ψυχρώ δολοφονία, κάτι που λειτούργησε ως μια πρώτη απόδειξη για τα αισθήματα της ανθρωπότητας απέναντι στο τερατώδες έγκλημα της μαζικής εξόντωσης του αρμενικού στοιχείου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας…
Πρώτες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις
Η τραγωδία του αρμενικού έθνους άρχισε σταδιακά αρκετά χρόνια πριν από την τελική λύση της γενοκτονίας. Ο πανάρχαιος χριστιανικός πληθυσμός που ζούσε στην Εγγύς Ανατολή μοιραζόταν μεταξύ Ρωσίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αν και στην τσαρική επικράτεια ζούσε κάτω από ένα σχετικά ανεκτικό καθεστώς (αν και δεν έλειπαν μαζικοί εκρωσισμοί). Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία όμως το σκηνικό ήταν σαφώς διαφορετικό, αφού υφίσταντο παντός είδους διώξεις, όπως και οι άλλοι εξάλλου χριστιανικοί λαοί της αυτοκρατορίας (Πόντιοι, Έλληνες, Ασσύριοι κ.λπ.).
Με την ανάδυση των εθνικιστικών αισθημάτων του 19ου αιώνα, οι Αρμένιοι βρέθηκαν στη δίνη του κυκλώνα: ο σουλτάνος τους υποπτευόταν για αποσχιστικές τάσεις την ίδια στιγμή που οι Ρώσοι, εποφθαλμιώντας τα εδάφη του «μεγάλου ασθενούς», της παραπαίουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δηλαδή, υπέθαλπαν και έτρεφαν περαιτέρω τις όποιες αυτονομιστικές φιλοδοξίες τους.
Κι έτσι ο σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ Β’ δεν δίστασε να προβεί σε άγριους διωγμούς εναντίον των Αρμενίων της επικράτειάς του, με το μαζικό πογκρόμ να βρίσκει το αποκορύφωμά του στις ανατριχιαστικές σφαγές στο Σασούν (1894) και τις μαζικές εκτελέσεις της διετίας 1895-1896, που στοίχισαν τη ζωή σε δεκάδες χιλιάδες Αρμενίους.
Η επικράτηση του κινήματος των φιλελεύθερων αρχικά Νεότουρκων τον Ιούλιο του 1908, παρά τις αρχικές ελπίδες που γέννησε στην αρμενική κοινότητα για αλλαγή πλεύσης στην πολιτική της άλλοτε κραταιής αυτοκρατορίας και χορήγηση ισονομίας και ισοπολιτείας, δεν άλλαξε καθόλου την κατάσταση για τους χριστιανικούς λαούς. Αντί για τον σεβασμό των συνθηκών και την πραγμάτωση των μεταρρυθμίσεων, όπως είχε υποσχεθεί η πολιτική των Νεότουρκων, το νέο καθεστώς έγινε σύντομα αυταρχικό, συγκεντρωτικό και «εκτουρκιστικό» και προέβη σε νέους διωγμούς των Αρμενίων τον Απρίλιο του 1909 στα Άδανα, αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Κιλικίας.
Η σφαγή στα Άδανα έλαβε χώρα στο περιθώριο επιχείρησης καταστολής πραξικοπήματος, ενσαρκώνοντας έτσι τόσο την τουρκική προπαγάνδα εναντίον του αρμενικού στοιχείου αλλά και το ζοφερό πλάνο που ενορχηστρωνόταν ήδη στο χαρτί. Μερίδα αξιωματικών του τουρκικού στρατού, σε συνεργασία με ισλαμιστές σπουδαστές, επιχείρησαν να ανατρέψουν το καθεστώς των Νεότουρκων και να επαναφέρουν τον σουλτάνο στην εξουσία. Το απόσπασμα των δυνάμεων που στάλθηκε στα Άδανα για να καταστείλει το πραξικόπημα στράφηκε από την πρώτη στιγμή και κατά των Αρμενίων της περιοχής, δολοφονώντας 28.000-30.000 ψυχές και υφαρπάζοντας το βιος τους.
«Οι χριστιανοί καίγονταν σαν τα ζωύφια», έγραφε στην ολοσέλιδη ανταπόκρισή της (10 Ιουλίου 1909) η βρετανική εφημερίδα «The Graphic» για όσα είχαν εκτυλιχθεί στα Άδανα λίγους μήνες πρωτύτερα. Ο απεσταλμένος της εφημερίδας (J.L.C. Booth) περιέγραψε με ανατριχιαστική λεπτομέρεια το τι έκανε ο μαινόμενος όχλος από πόρτα σε πόρτα, σφαγιάζοντας χιλιάδες συμπολίτες του αρμενικής καταγωγής: «Ομάδες αντρών έμπαιναν στα σπίτια, τα περιέλουζαν με κηροζίνη και άναβαν φωτιές. Οι περισσότεροι άνθρωποι καίγονταν ζωντανοί. Δεν μπορούσαν ούτε να διαφύγουν από τα φλεγόμενα κτίρια. Στις εξόδους τους περίμεναν οπλισμένοι στρατιώτες που πυροβολούσαν όσους έβγαιναν. Αρκετοί πηδούσαν από τα μπαλκόνια και τα παράθυρα για να γλιτώσουν. Όσοι δεν σκοτώνονταν από την πτώση, εκτελούνταν επιτόπου».
Οι δεκάδες των θυμάτων του 1890, οι εκατοντάδες του 1894, οι χιλιάδες του 1895, οι δεκάδες χιλιάδες του 1896 και οι εκατοντάδες χιλιάδες του 1909 δεν ήταν όμως αρκετές για την εθνοκάθαρση που ζητούσαν οι Τούρκοι στα εδάφη τους. Σύντομα οι τουρκικές ορδές θα κατέσφαζαν εκατομμύρια αρμενίων αγωνιστών, θα εκτόπιζαν αθώους και θα ερήμωναν τη χώρα από το χριστιανικό στοιχείο…
Η δεύτερη και κύρια φάση της εξόντωσης
Η συστηματική εξόντωση των Αρμενίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου, όταν σουλτάνος και τσάρος βρέθηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα. Το σχέδιο του σκοτεινού υπουργού Εσωτερικών, Ταλαάτ Πασά, και της διαβόητης παρέας του μπήκε σε εφαρμογή στις 24 Απριλίου 1915, με τη σύλληψη 250 επιφανών Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίοι εκτελέστηκαν το ίδιο βράδυ (η 24η Απριλίου έχει καθιερωθεί ως Ημέρα Μνήμης για την Αρμενική Γενοκτονία).
Με σύνθημα «θάνατος στους διανοούμενους», τα ξημερώματα της 24ης Απριλίου, την ίδια μέρα που έλαβε χώρα η αποτυχημένη συμμαχική απόβαση στην Καλλίπολη, η αστυνομία της Πόλης συνέλαβε 250 (ή 300, κατ’ άλλες πηγές) διανοούμενους αλλά και προβεβλημένες προσωπικότητες της τοπικής αρμενικής κοινότητας (δημοσιογράφους, πολιτικούς, συγγραφείς, γιατρούς, δασκάλους κ.λπ.), με τον αριθμό να αυξάνεται αμέσως αργότερα, καθώς το ίδιο συνέβη και σε άλλες γωνιές των οθωμανικών εδαφών. Οι περισσότεροι βασανίστηκαν άγρια και εκτελέστηκαν ατιμωτικά, την ίδια ώρα που άλλοι φυλακίστηκαν, εκτοπίστηκαν ή στάλθηκαν σε τάγματα θανάτου.
Η καρατόμηση της πνευματικής ελίτ των Αρμενίων, όλων αυτών των μορφωμένων στο εξωτερικό ανθρώπων που προσπαθούσαν δηλαδή να αφυπνίσουν τους συμπατριώτες τους ώστε να διεκδικήσουν καλύτερη μοίρα αλλά και κοινωνική θέση στα οθωμανικά εδάφη (όλες οι χριστιανικές και εβραϊκές μειονότητες θεωρούνταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία), θα άφηνε ακέφαλη την κοινότητα, ώστε να καταστεί ευκολότερη η μαζική εξόντωσή της. Το ζοφερό σχέδιο της ισχυρής τριανδρίας της αυτοκρατορίας θα έφερνε σε πέρας ο πρωτόγνωρος ζήλος των κατώτερων τούρκων αξιωματούχων.
Οι ιστορικοί αναγνωρίζουν τρεις ιστορικές περιόδους στη γενοκτονία των Αρμενίων, τρεις τραγικές φάσεις δηλαδή ενός σχεδίου για το ξεκλήρισμα του πληθυσμού από τη νόμιμη πατρίδα του. Καμία διάκριση δεν θα γίνει μεταξύ ανδρών, γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων. Οι σφαγές, η κακοποίηση και οι βιασμοί γίνονταν σε ημερήσια διάταξη, καθώς οι Αρμένιοι σε όλα τα μήκη και πλάτη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έπρεπε να εξαφανιστούν, στο πλαίσιο του δόγματος του «παντουρκισμού», της δημιουργίας δηλαδή ομοιογενούς τουρκικού πληθυσμού στην πολυσύνθετη αλλά καταρρέουσα αυτοκρατορία.
Στην πρώτη φάση του «Μεγάλου Εγκλήματος», όπως το ονόμαζαν οι τραγικοί επιζήσαντες Αρμένιοι κατά τα πρώτα χρόνια μετά την εθνοκάθαρση, περίπου 60.000 Αρμένιοι στρατολογήθηκαν στις οθωμανικές στρατιές, αν και τα σχέδια του Ταλαάτ Πασά μόνο αθώα δεν ήταν: οι αρμένιοι στρατιώτες αφοπλίστηκαν και εκτελέστηκαν (το ζοφερό γεγονός έλαβε χώρα πριν από τη μαύρη επέτειο της 24ης Απριλίου).
Για τη δεύτερη φάση μιλήσαμε πρωτύτερα και ήταν ο αφανισμός της πολιτικής και πνευματικής ελίτ των Αρμενίων, κάτι που λογίζεται ως η συμβατική έναρξη της αρμενικής γενοκτονίας. Αν και ήταν το τρίτο τμήμα του φρικιαστικού πλάνου που θα αποκάλυπτε στην τραγική του ανάπτυξη το μέγεθος της εθνοκάθαρσης που είχαν εμπνευστεί οι Οθωμανοί: άντρες, γυναίκες, παιδιά και υπερήλικες εξοντώθηκαν μαζικά και στάλθηκαν στην έρημο της Συρίας, αφήνοντας την πείνα, τις κακουχίες και τις πορείες θανάτου να κάνουν τα υπόλοιπα.
Η τρίτη φάση άρχισε με ομαδικές σφαγές του αρμενικού λαού στην ανατολική Μικρά Ασία. Χαρακτηριστικό εδώ είναι το τηλεγράφημα του Ταλαάτ Πασά (28 Απριλίου 1915) προς τους κυβερνήτες των περιοχών αυτών: «Αποφασίστηκε να τεθεί τέρμα στο ζήτημα των Αρμενίων με εκτόπισή τους στις ερήμους και την εξόντωση αυτού του ξενικού στοιχείου». Έως το 1918 και την οριστική συνθηκολόγηση των Τούρκων, 1,5 εκατομμύριο Αρμένιοι θα έχαναν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τη ζωή τους.
Οι Νεότουρκοι, που είχαν επιστρέψει στην εξουσία από το 1913, είδαν στην κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου την καλύτερη δυνατή ευκαιρία για να εκμηδενίσει την αρμενική παρουσία από τον ιστορικό της τόπο. Η Τουρκία, συντασσόμενη με τις Κεντρικές Δυνάμεις, εκμεταλλεύτηκε την απομόνωση της χώρας και προχώρησε με πρωτοφανή αγριότητα στην εκκαθάριση της οθωμανικής επικράτειας από τους αρμενικούς της πληθυσμούς. Το σχέδιο των Νεότουρκων χρονολογούνταν ήδη από το 1911, αν και ήταν στα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου που θα εξελισσόταν σε ευρείας κλίμακας επιχείρηση εθνοκάθαρσης.
Όσα αθώα θύματα δεν εξοντώθηκαν άμεσα από το οθωμανικό χέρι, πέθαναν στις πορείες του θανάτου μέχρι τις εσχατιές της ερήμου της Συρίας, καταλήγοντας αποκαμωμένοι από την πείνα, τις κακουχίες και τις επιδημίες, όταν δεν σφαγιάζονταν από τούρκους αστυνομικούς, στρατιώτες αλλά και κούρδους ληστές. Χιλιάδες παιδιά δεν επιβίωσαν στον μαρτυρικό αυτό εκτοπισμό και η φρίκη τους έγινε στον αγγλοσαξονικό κόσμο αποτρεπτικό παράδειγμα: οι γονείς σε Αγγλία και ΗΠΑ συμβούλευαν άλλοτε τα παιδιά τους να τρώνε όλο τους το φαγητό για να μην πάθουν ό,τι και τα παιδιά των Αρμενίων(!).
Ο απόηχος
Η φρικαλεότητα των απάνθρωπων πράξεων που έδωσαν σάρκα και οστά στη μεθοδική και μαρτυρική εξολόθρευση του αρμενικού στοιχείου από τα πατρώα του εδάφη αρρωσταίνει όποιον επιχειρήσει να τη μελετήσει νηφάλια. Η γενοκτονία του 1915 παρέμεινε ατιμώρητη από τη διεθνή κοινότητα, παρά το γεγονός ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ως σύμμαχος των Κεντρικών Δυνάμεων, βρισκόταν στους ηττημένους του Μεγάλου Πολέμου (η ιστορική έρευνα έχει φέρει πια στο φως ντοκουμέντα που θέλουν τους Γερμανούς όχι μόνο να γνωρίζουν την τραγωδία αλλά και να ενθαρρύνουν τους Οθωμανούς να εξοντώσουν τους Αρμένιους, επειδή τους θεωρούσαν φίλα προσκείμενους στους Ρώσους).
Όπως ξέρουμε, το διάδοχο σχήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Τουρκία, δεν αναγνώρισε ποτέ τη Γενοκτονία των Αρμενίων, υποστηρίζοντας ότι επρόκειτο για μια επιχείρηση καταστολής και εκτοπισμού όσων Αρμενίων είχαν συνεργαστεί ανοιχτά με τις ρωσικές δυνάμεις εισβολής στην ανατολική Τουρκία (κάτι σαν θύματα εμφυλίου πολέμου κοντολογίς!). Όσο για τον αριθμό των αθώων θυμάτων, τον καταποντίζει στις 300.000 ψυχές (λες και πρόκειται για αμελητέο νούμερο).
Μέχρι το 2014, 21 χώρες είχαν αναγνωρίσει επισήμως τη Γενοκτονία των Αρμενίων (Αργεντινή, Βέλγιο, Καναδάς, Χιλή, Κύπρος, Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λιθουανία, Λίβανος, Ολλανδία, Πολωνία, Ρωσία, Σλοβακία, Σουηδία, Ελβετία, Ουρουγουάη, Βατικανό, Βενεζουέλα, Αρμενία), αλλά και διεθνείς οργανισμοί, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) και το Συμβούλιο της Ευρώπης.
Τη Γενοκτονία των Αρμενίων έχουν αναγνωρίσει επίσης οι 43 από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ, τρεις περιοχές της Ισπανίας (Βασκονία, Καταλονία, Βαλεαρίδες Νήσοι), η Σκοτία, η Ουαλία και η Βόρειος Ιρλανδία από τη Μεγάλη Βρετανία και δύο περιοχές της Αυστραλίας (Νέα Νότιος Ουαλία και Νότια Αυστραλία).
Η επόμενη μέρα της γενοκτονίας βρήκε το παραδοσιακό αρμενικό στοιχείο της Τουρκίας αποδεκατισμένο: από τα 3 εκατομμύρια πληθυσμού τον Απρίλιο του 2015, λίγους μήνες αργότερα (Δεκέμβριος) οι μισοί είχαν σφαγιαστεί, εκτοπιστεί και εκπατριστεί. Από το φοβερό μαζικό έγκλημα που δεν είχε απλώς την καθεστωτική ανοχή αλλά σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από το ίδιο το καθεστώς, ελάχιστοι Αρμένιοι απ’ όσους κατάφεραν να σωθούν παρέμειναν στην Τουρκία. Από τα 3 εκατ. του 1915, κάπου 50.000 Αρμένιοι παραμένουν πια στα προγονικά τους εδάφη.
Περισσότερες από 400.000 ψυχές ξεριζώθηκαν και βρήκαν νέες πατρίδες στη Δύση, με την πλειονότητα να βρίσκει τελικά τον δρόμο προς τον Νέο Κόσμο: η αμερικανοαρμενική κοινότητα αριθμεί σήμερα περισσότερα από 800.000 μέλη. Όλη η αρμενική διασπορά είναι αποτέλεσμα της θηριωδίας που οι Τούρκοι κάνουν ό,τι μπορούν να μην αναγνωριστεί ως γενοκτονία.
Πολύ πρόσφατα, στην επέτειο των 100 ετών από τη Γενοκτονία των Αρμενίων, ο Πάπας Φραγκίσκος αποκάλεσε σε λειτουργία του στον Άγιο Πέτρο τη σφαγή του αρμενικού πληθυσμού ως την «πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα», προκαλώντας για άλλη μια φορά την άμεση αντίδραση της Τουρκίας, η οποία ανακάλεσε επιτόπου τον πρεσβευτή της στο Βατικανό. Ο Πάπας δεν αρκέστηκε σε αυτό αλλά κάλεσε ανοιχτά «όλους τους αρχηγούς κρατών και διεθνών οργανισμών να καταδικάσουν τέτοια εγκλήματα με απόλυτη αίσθηση καθήκοντος, χωρίς να ενδίδουν στη διγλωσσία ή στον συμβιβασμό».
Τρεις μόλις μέρες αργότερα και ενώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συνεδρίαζε για την αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας, ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε με τον γνώριμο λαϊκισμό ότι «όποια κι αν είναι η απόφασή τους, θα μπει από το ένα αφτί και θα βγει από το άλλο», την ίδια στιγμή που το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας κατηγόρησε το ψήφισμα της Ευρωβουλής λέγοντας ότι προσπαθεί να «ξαναγράψει την Ιστορία».
Η ακατανόητη άρνηση της σύγχρονης Τουρκίας να αποδεχθεί την ιστορική αλήθεια του πρόσφατου παρελθόντος της συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο μελέτης, αν και παρά το λυσσαλέο πείσμα της, η αναγνώριση του μαρτυρίου των Αρμενίων προχωρά αργά αλλά σταδιακά σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτός μόνο θα μπορούσε να είναι ο ύστατος φόρος τιμής στα αθώα θύματα της εθνικιστικής έξαρσης και της φυλετικής καθαρότητας που ήθελαν οι Τούρκοι στα εδάφη τους. Το να αναγνωριστεί η Γενοκτονία των Αρμενίων σε οικουμενικό επίπεδο δεν είναι ζήτημα πολιτικής διπλωματίας ή ιστορικών συμβιβασμών, είναι πρωτίστως θέμα στοιχειώδους σεβασμού στη μνήμη, τον πολιτισμό και τη μακραίωνη ιστορία ενός λαού. Δεν θα μείνει στα αζήτητα της Ιστορίας, δεν θα ξεχαστεί ποτέ.
Στον επίλογο του βιβλίου του («1915: Η Γενοκτονία των Αρμενίων»), ο Χασάν Τζεμάλ αποκαλύπτει τη δική του τριβή με τον όρο «γενοκτονία». Ενώ βρισκόταν λοιπόν στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ για μια πανεπιστημιακή διάλεξη, αναρωτιόταν αν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει την επίμαχη λέξη στον τίτλο. Πότε έγραφε, πότε έσβηνε τη λέξη και συλλογιζόταν: «Δεν το γνωρίζω; Δεν γνωρίζω την τακτική του αφανισμού της διαφορετικότητας στην εθνικότητα, τον πολιτισμό, την ιδεολογία; Δεν γνωρίζω πως αυτή ξεκίνησε την εποχή των Νεότουρκων; Δεν γνωρίζω πως επιθυμούσαν μια Ανατολία αποκαθαρμένη από τους εσωτερικούς εχθρούς; Δεν γνωρίζω πως οι αντιλήψεις των Ιττιχαντιστών και των ιδρυτών της τουρκικής δημοκρατίας υπάρχουν ακόμη και σήμερα; Δεν γνωρίζω πως με αυτή την έννοια το 1915 είναι μια μοιραία χρονολογία; Φυσικά και το γνώριζα! Γι’ αυτό τον λόγο ονόμασα τελικά το βιβλίο μου “1915: Η Γενοκτονία των Αρμενίων”»…
Όταν ο νόμος γίνεται σύμμαχος του παραλόγου - Και όμως, κάποιοι δικαιώθηκαν!
Το να γίνει κανείς δικηγόρος, δικαστής ή εισαγγελικός λειτουργός είναι όνειρο ζωής. Στο φιλόδοξο αυτό επαγγελματικό βήμα, οι υπερασπιστές του νόμου, οραματίζονταν όταν έμπαιναν στην δικαστική αίθουσα για πρώτη φορά, ότι θα είχαν να υπερασπιστούν πολύκροτες υποθέσεις, πολιτικά σκάνδαλα, οικονομικές υπεξαιρέσεις… Αλίμονο!
Η πραγματικότητα είναι πιο λαϊκή. Κι αυτό, γιατί από μια δικαστική αίθουσα, περνούν από τις πιο μικρές υποθέσεις, όπως οικογενειακές διαφορές μέχρι μεγαλύτερα προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων εταιρικών συγχωνεύσεων με δεκάδες εκατομμύρια δολάρια.
Πλέον, η πλειοψηφία των ανθρώπων έχει επίγνωση των δικαιωμάτων του, σε όλες σχεδόν τις χώρες: όλοι πλέον γνωρίζουν ότι έχουν την ευκαιρία να οδηγήσουν τις υποθέσεις τους στα δικαστήρια. Ωστόσο, συχνά πληροφορούμαστε για αγωγές τόσο τρελές και αλλόκοτες που μάλλον οι δικηγόροι θέλουν να κρυφτούν από ντροπή…
Ρίξτε μια ματιά παρακάτω σε μερικές από τις πιο παράλογες αγωγές...
Ο άνθρωπος που μήνυσε τον… εαυτό του
Ο Robert Lee Brock, ο άνθρωπος που έγινε γνωστός ως ο τύπος που μήνυσε τον ίδιο του τον εαυτό , εκτίει ποινή 23 χρόνων για τη συμμετοχή του σε μεγάλη κλοπή. Το 1995, προσπάθησε να μηνύσει τον εαυτό του για 5.000.000 δολάρια λέγοντας ότι παραβίασε τις δικές του θρησκευτικές πεποιθήσεις με την κατανάλωση αλκοόλ. Στη συνέχεια ζήτησε από την κυβέρνηση να πληρώσει αυτό το ποσό, μιας και ο ίδιος αδυνατεί ένεκα του εγκλεισμού του… Η υπόθεση αυτή απορρίφθηκε από την δικαστή Rebecca Beach Smith ισχυριζόμενη ότι ήταν εντελώς γελοία…
Μήνυση για κλοπή σπέρματος
Ο Peter Wellis, στην ηλικία των 36 αποφάσισε να χωρίσει τη γυναίκα του. Ωστόσο, ο ίδιος δεν ήθελε να της καταβάλει οποιαδήποτε αποζημίωση. Για να αποφευχθεί αυτό προσπάθησε να την μηνύσει για κλοπή… σπέρματος. Στην αγωγή του, ο ίδιος δήλωσε ότι εκείνη, σε κάθε δεδομένη στιγμή, δεν τον ενημέρωνε σχετικά με τη χρήση χαπιών αντισύλληψης.
Απορρίφθηκε η μήνυση και φυλακίστηκε για βιασμό
Το 2002, ο Edward Μπρούερ μήνυσε το νοσοκομείο Πρόνοιας (Providence Hospital) για 2.000.000 δολάρια. Στη δίκη ισχυρίστηκε ότι η ασφάλεια του νοσοκομείου απέτυχε στο να τον αποτρέψει από το να βιάσει μια από τις ασθενείς. Σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν συναισθηματικά πληγωμένος από το γεγονός ότι διέπραξε αυτόν τον αποτρόπαιο βιασμό κάποιου. Η υπόθεση απορρίφθηκε και φυλακίστηκε για βιασμό.
Δεν πλήρωσε αλλά τελικά… πληρώθηκε
Για να αποφύγει την καταβολή του αντίτιμου εισόδου σε ένα νυχτερινό κλαμπ, η Kara Walton επέλεξε να χρησιμοποιήσει το παράθυρο του μπάνιου για να μπει μέσα. Στη προσπάθειά της αυτή, έπεσε με το πρόσωπό της και χτύπησε χάνοντας δυο από τα δόντια της. Κατέθεσε μήνυση κατά του ιδιοκτήτη του νυχτερινού κέντρου για τη ζημία που υπέστη με αποτέλεσμα να κερδίσει 12.000 δολάρια ενώ το σύνολο των οδοντιατρικών εξόδων της καλύφθηκε επίσης από το κλαμπ.
Οι φάλαινες σκοτώνουν;
Στις 6 Ιουλίου 1999, η σορός του Daniel Dukes βρέθηκε σε μια δεξαμενή με φάλαινες στο Sea World στο Ορλάντο της Φλόριντα των ΗΠΑ. Ο άντρας κατάφερε και εισήλθε στο χώρο αφότου το πάρκο έκλεισε, χωρίς να αντιληφθεί το παραμικρό η ασφάλεια. Στη συνέχεια, πήδηξε στη δεξαμενή εκπληρώνοντας το όνειρό του να κολυμπήσει με μια φάλαινα. Μετά το θάνατό του, οι γονείς του μήνυσαν το πάρκο σημειώνοντας ότι δεν παρείχε στο κοινό σχετικές προειδοποιήσεις ότι οι φάλαινες σκοτώνουν ανθρώπους.
Το Renault Clio της έφερε 28.000 δολάρια
Η Cathy McGowan, από τις ΗΠΑ, κέρδισε ένα διαγωνισμό που διοργανώθηκε από τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Το βραβείο ήταν ένα Renault Clio, αλλά όταν έφτασε στο σταθμό διαπίστωσε ότι το βραβείο ήταν απλά ένα παιχνίδι αυτοκίνητο αντί για ένα πραγματικό. Κατέθεσε μήνυση εναντίον του ραδιοφωνικού σταθμού και κέρδισε 28.000 δολάρια.
Μήνυση επειδή το πτυχίο ήταν… άχρηστο
Το 2009, η Trina Thompson προσπάθησε να μηνύσει το Monroe College της Νέας Υόρκης, για 72.000 δολάρια. Η φοιτήτρια, κατάφερε και πήρε το πτυχίο της στην Πληροφορική σε αυτό το κολέγιο. Δυστυχώς, δεν ήταν σε θέση να βρει μια αξιοπρεπή εργασία με την εκπαίδευση που έλαβε. Έτσι, αποφάσισε να πάρει πίσω το κόστος που χρειάστηκε για να ολοκληρώσει τις σπουδές της...
Μαζί με τις μπύρες, ήθελε και τα κορίτσια
Ο Richard Overton κατέθεσε μήνυση εναντίον της Anheuser-Busch, μια εταιρεία ζυθοποιίας, το 1991 για ψευδή διαφήμιση. Στις διαφημίσεις τους, εμφανίζονται κορίτσια που έρχονται από το πουθενά, όταν ανοίγει ένα μπουκάλι μπύρα. Ο Richard το δοκιμάσει αυτό, και καθώς δεν… εμφανίστηκε το κορίτσι των ονείρων του, μετά το άνοιγμα της μπύρας, ισχυρίστηκε ότι είχε περάσει μια συναισθηματική κατάρρευση και οικονομική ζημία. Η υπόθεση αυτή απορρίφθηκε και η προτεινόμενη αποζημίωση των 10.000 δολαρίων, δε δόθηκε.
Ο άνθρωπος που μήνυσε τον Μάικλ Τζόρνταν
Το 2009, ο διάσημος μπασκετμπολίστας Μάικλ Τζόρνταν ήρθε αντιμέτωπος με τη μήνυση που κατέθεσε εις βάρος του ο Allen Heckard υποστηρίζοντας ότι ο Τζόρνταν έμοιαζε σαν κι αυτόν! Δήλωσε ότι εξαιτίας αυτού του γεγονότος, οι άνθρωποι συνεχώς τον μπέρδευαν με τον αθλητή γεγονός που του προκαλούσε συναισθηματική δυσφορία και πόνο. Αργότερα ο ίδιος απέρριψε τη δική του αγωγή, με την οποία αξίωνε το ποσό των 832.000.000 δολαρίων.
Μπλέξιμο για το όνομα της πόλης
Ο Huseyin Kalkan, ο δήμαρχος της πόλης Batman, στην Τουρκία, κατέθεσε μήνυση εναντίον των παραγωγών της ταινίας, «The Dark Knight», το 2008. Ήταν δυσαρεστημένος με τους ανθρώπους για τη χρήση του ονόματος της πόλης του χωρίς άδεια και επίσης ισχυρίστηκε ότι αυτή η ταινία οδήγησε σε πολλές αυτοκτονίες γυναικών και άλυτες δολοφονίες στην πόλη του.
Τα φτερά έφεραν εκατομμύρια
Ο Benjamin Careathers, ήταν ένας τακτικός καταναλωτής του ενεργειακού ποτού Red Bull, μήνυσε την εταιρεία για ψευδή διαφήμιση. Ο ίδιος, ισχυρίστηκε ότι μετά την κατανάλωση του ενεργειακού ποτού για 10 χρόνια, έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το σύνθημα της Red Bull, «το Red Bull σας δίνει φτερά», είναι ψευδές. Η Red Bull έχασε την υπόθεση και υποχρεώθηκε να καταβάλει το ποσό των 13.000.000 δολαρίων….
Μήνησε τον… Θεό
Ο Pavel Μ, ένας Ρουμάνος κρατούμενος, ο οποίος φυλακίστηκε για 20 χρόνια για τη συμμετοχή του σε δολοφονία, αποφάσισε να μηνύσει τον Θεό για εξαπάτηση, κατάχρηση, απόκρυψη, δωροδοκία και πολλά άλλα εγκλήματα. Ο έγκλειστος, ζήτησε από το δικαστήριο να καλέσει σε δίκη τον Θεό, κάτοικο ουρανού, και να διωχθεί ποινικά. Ο… αθεόφοβος, ισχυρίστηκε, επίσης, ότι η δολοφονία που διέπραξε δεν ήταν τίποτα, άλλο από την αποτυχία του Θεού να τον κρατήσει μακριά από το διάβολο.
Πηγή: http://www.newsbeast.gr
